Historia SST III

SIŁY SPECJALNE UNITED STATES COLONIAL MARINE CORPS W 2053 roku rozpoczęto reorganizację sił zbrojnych Stanów Zjednoczonych. Reorganizacja ta wynikała z faktu zmiany profilu działań armii ze względu na nowy teatr działań - kosmos. Decyzją prezydenta i senatu do reorganizacji względem nowego profilu działań, wybrano formację US MARINES. Formacja ta od początku swojego istnienia była przygotowywana do działań w różnych warunkach. Teraz dodatkowo musieli nauczyć się walki w kosmosie. Powołano nowe dowództwo MARINES - Space Naval Command (SNC). Zmieniono też dotychczasową nazwę tej formacji na UNITED STATES COLONIAL MARINE CORPS.

W 2058 roku, powstał pierwszy, w pełni wyszkolony i wyposażony oddział USCMC, który rozpoczął służbę w nowym środowisku.

W ciągu następnych 200 lat, powoli lecz systematycznie oddziały USCMC opanowywały nowy teatr działań. Do ich zadań należało wiele typów misji od patroli po desanty planetarne. Jednak ciągle głównym ich zadaniem była ochrona interesów USA.

W 2306 roku na mocy decyzji prezydenta utworzono formację specjalną mającą szkolić ludzi do zadań specjalnych. Zgodnie z tradycją MARINES, formacja ta przyjęła nazwę starego korpusu sił specjalnych MARINES - SPACE SEAL TEAM (SST). Oddziały te wchodziły w skład SPACE SEAL GROUPS.

Utworzono dwa takie oddziały: Space Seal Team I - miejsce stacjonowania ZIEMIA.

Space Seal Team II - miejsce stacjonowania - krążownik z pełnym wyposażeniem niezbędnym do stacjonowania oddziału SST. Krążownik ten miał patrolować znane obszary i być w ciągłej gotowości do działania. Co pewien czas miało dochodzić do spotkania z okrętem pomocniczym z którego miały być uzupełniane zapasy.

Oba oddziały były doskonale wyszkolone i wyposażone. Droga do szeregów formacji SST była nazywana przez rekrutów “DROGĄ ŚMIERCI”. Wielu Marines przypłaciło nawet życiem próbę zasilenia szeregów SST. Selekcja była bardzo ostra (ćwiczenia odbywały się z użyciem ostrej amunicji).

Średni czas służby w SST wahał się pomiędzy 4-5 lat. Później członkowie oddziału przechodzili na stanowiska instruktorskie lub na zasłużoną emeryturę. Misje przydzielane SST nie należały do najłatwiejszych. Bardzo często trafiały się misje rozpoznawcze mające dać obraz sytuacji przed wylądowaniem sił głównych. Zdarzały się także misje ratunkowe, mające na celu odbijanie własnych żołnierzy z obozów jenieckich. Poza tym misje eskortowe itd.

Mijały lata. Odkrywano i zasiedlano nowe planety. SST służyły swojemu krajowi najlepiej jak umiały. Jednak w 2540 roku sytuacja SST skomplikowała się. W tym właśnie roku, doszło do porwania okrętu desantowego USCMC z 200- ma marines na pokładzie. Porwania prawdopodobnie dokonał zbrojny oddział korporacji BTL (BETTER LIFE COMPANY) jednak nigdy nie zebrano wystarczających dowodów.

Do rozwiązania sytuacji kryzysowej skierowano SST II, pod dowództwem sec.lt. Billa Paxtona. Komandosi wkroczyli na pokład desantowca i zlikwidowali zagrożenie. Okupili to jednak ogromnymi stratami: zginęło 6 członków oddziału, a 3 było ciężko rannych (nigdy nie wrócili do czynnej służby). Wśród rannych był dowódca oddziału sec.lt. Bill Paxton.

Po tej misji SNC zdecydowało iż USCMC powinny posiadać oddział specjalny, który byłby w stanie realizować misje zbliżone do antyterrorystycznych zamiast czysto wojskowych. Po 3 latach starań 02.02.2543, SNC zdecydowało się utworzyć oddział do zadań specjalnych, o kryptonimie Space Seal Team III. Po 6 miesiącach specjalistycznego szkolenia skierowano oddział do testów mających wykazać jego przydatność. 02.09.2543 roku SST III otrzymało status pełnoprawnej jednostki bojowej. Bazą nowej formacji miał stać się świat podzielony pomiędzy USA i KANADĘ - planeta WOLF.

Do 12.06.2545 roku SST III miało statut jednostki utajnionej. Jednak ta właśnie data miała to zmienić. Po zakończeniu misji w NAKATOMI CENTER, która zakończyła się spektakularnym sukcesem, prezydent USA obwieścił całemu światu istnienie trzeciej jednostki do zadań specjalnych istniejącej w korpusie USCMC.

Jednak 03.01.2546 roku pojawiła się informacja dość zaskakująca. Od tej daty SST III przeszedł w status jednostki do zadań pomocniczych. Przez następne 7 lat nie pojawiła się żadna informacja na temat SST III. Jednak w końcu po 7 latach bycia przytułkiem dla żołnierzy nie wytrzymujących trudów służby w SST I i SST II, przywrócono jednostkę do stanu pełnej gotowości bojowej. Od tego czasu do wiadomości publicznej docierały nieliczne informacje dotyczące SST III, a większość z nich i tak okazywała się nieprawdą.

SST III uważana jest przez specjalistów z całego świata za najlepszą jednostkę do zadań na pokładach okrętów kosmicznych i baz orbitalnych. Reszta to jednak tylko domysły.