USCMC - co to jest i z czym to się je.....część V

Poprzednia część

Czas na kolejny odcinek serii “USCMC - co to jest i z czym to się je…”

Witam w następnym odcinku mojego skromnego cyklu traktującego o USCMC. Jak już wspominałem ostatnio dzisiaj przybliżę choćby w małym stopniu działanie poszczególnych dwójek wchodzących w skład plutonu.

Otóż najpierw zacznę od dwójki rozpoznawczej tzw. “RECON PAIR”. W jej skład najczęściej wchodzą dwaj żołnierze o specjalizacji RECON, bądź też jeden ze specjalnością RECON i drugi ze specjalnością SNAJPER. Powód takiego składu jest oczywisty. Zadaniem tej dwójki jest prowadzenie rozpoznania na wysuniętym punkcie w oddaleniu od sił głównych plutonu. Zajmują się oni wykrywaniem wszelkich zagrożeń mogących zagrozić ich plutonowi. Poza tym mogą oni stanowić specjalną grupę mającą za zadanie likwidację pojedynczych celów, które z różnych względów nie powinny być atakowane siłami całego plutonu. W przypadku pary mieszanej typu RECON, SNAJPER dowodzi żołnierz o większym doświadczeniu. Najczęściej jest to SNAJPER. Tego typu pary poruszają się w terenie w odległości około 10 km przed plutonem. Co pewien czas para nawiązuje łączność z plutonem aby przekazać aktualne informacje o sytuacji. W miarę rozwoju sytuacji dowódca może zdecydować o dalszej działalności pary bądź o jej powrocie do sił głównych. Sama para porusza się systemem zbliżonym do działania SNAJPERA. Poruszają się w pewnej odległości od siebie. Jedynie w rejonach postojowych dwójka zakłada punkt postojowy, w którym na zmianę wypoczywają. Para ta ma zapasy wystarczające jej na przebywanie w trudnych warunkach przez około 12 dni. Poza tym posiadają radiostację umożliwiającą nawiązanie łączności z orbitą. Dzięki takiej autonomiczności para ta może stanowić ogromne zagrożenie dla przeciwnika, a także wielkie wsparcie dla swojego oddziału.

Kolejną dwójką, która jest bardzo często spotykana przy podziale plutonu jest tzw. “SNIPER PAIR”. Jak sam nazwa wskazuje składa się tylko i wyłącznie z żołnierzy o specjalizacji SNAJPER. Działalność tego typu formacji jest dość mocno ograniczona zadaniowo. Otóż para taka powstaje najczęściej przy potrzebie zlikwidowania pojednczego, dobrze chronionego celu. Wtedy to ruszają, aby zlikwidować wyznaczony cel. Najczęściej w tego typu akcjach SNIPER PAIR nie utrzymuje stałej łączności na korzyść łączności terminowej (ustanawianej w kilku terminach wyznaczonych przed wyruszeniem na akcję). SNAJPER PAIR podobnie jak RECON PAIR posiada zawsze zapasy pozwalające jej na działanie w trudnych warunkach w czasie nie krótszym niż 12 dni. Jedyną różnicą jest brak radiostacji pozwalającej na nawiązanie łączności z orbitą.

Następną formacją dwójkową o której należy wspomnieć jest tzw. “ASSAULT PAIR”. Tego typu formacja może składać się z następujących specjalizacji:

• RECON, CLOSE COMBAT
• CLOSE COMBAT, CLOSE COMBAT
• CLOSE COMBAT, COM-TECH
• CLOSE COMBAT, ARTILLERY COORDINATOR

Tego typu skład zajmuje się frontalnymi akcjami. Od nich oczekuje się zajmowania pozycji pod ogniem przeciwnika. To oni także przygotowują wysunięte stanowiska ogniowe aby wesprzeć pluton w wejściu do walki. Para ta zawsze działa w bezpośrednim kontakcie z plutonem i nigdy nie prowadzi solowych akcji - chyba że dowódca wyraźnie im to rozkaże. To oni tez zwykle stanowią zamykającą straż tylną w przypadku wycofania się plutonu z pola walki. Bardzo często ASSAULT PAIR ściśle współdziała z SUPPORT PAIR.

Skoro już wspomniałem o SUPPORT PAIR czas wyjaśnić co to jest. Otóż SUPPORT PAIR to nic innego jak główna siła ogniowa plutonu. W jej skład zawsze wchodzi jeden żołnierz ze specjalizacją SMART GUN OPERATOR oraz żołnierz ze specjalizacją RECON. Drugi żołnierz poza osłoną SMARTA stanowi także jego zaplecze amunicyjne. To do niego należy przejęcie ognia w sytuacji zmiany baterii przez SMARTA czy też zmiany pozycji ogniowej SMARTA. W tych bardzo trudnych momentach tylko od niego zależy los SMARTA. Para ta zawsze działa w bezpośredniej bliskości. Starają się zwykle stosować dystans bezpośredni między sobą, aby nie dopuścić do rozłączenia w czasie walki - to mogłoby doprowadzić do tragicznych w skutkach wydarzeń. Para ta jest jednak głównym centrum wsparcia ogniowego plutonu i dlatego też nigdy nie działa w oddaleniu od sił głównych. Żołnierze współpracujący ze sobą najczęściej działają w stałej dwójce. Rzadko się zdarza by RECON przydzielony do jednego SMARTA, podczas akcji miał służyć z kimś innym. Należy pamiętać, że to RECON jest oczami SMARTA. To RECON podaje namiary na cele i umożliwia SMARTOWI skuteczne prowadzenie ognia. W przypadku bardziej doświadczonych oddziałów, SMART'y mogą być w parach z innymi żołnierzami, lub też działać samodzielnie.

Kolejną ważną dla plutonu formacją dwójkową jest MEDIC PAIR. Jak sam nazwa wskazuje jest to para która zajmuje się pomocą medyczna na polu walki i poza nim. W jej skład zawsze powinien wchodzić MEDYK, jednak, jeśli takowego brakuje w składzie jego miejsce zajmuje żołnierz najlepiej przeszkolony w udzielaniu pierwszej pomocy - z wyjątkiem SMARTA i SNAJPERA. Pomimo defensywnego sposobu działania para ta jest jedną z najbardziej narażonych w walce bezpośredniej. To ona najczęściej jest bezpośrednio narażona na ogień przeciwnika bez możliwości prowadzenia ognia obronnego. Dlatego tez działanie tej pary zawsze musi być wspierane przez inną parę. MEDYK najczęściej na akcję bierze najmniej amunicji, za to nosi ciężki pancerz , zadaniem jego pomocnika zaś, jest noszenie dużej apteczki. To MEDYK jest osobą, która podczas walki wychodzi po za własne pozycje po to by zbierać z pola walki rannych żołnierzy.

To są właśnie podstawowe składy dwójkowe stosowane w plutonie USCMC. Mogą one się jednak różnić zależnie od zaistniałej sytuacji. Jednak tego typu schematy stosuje się najczęściej ze względu na już wcześniej sprawdzone i bardzo skuteczne w walce zespołowej.

Na tym zakończę ten odcinek a w następnym zajmę się opisem typowego zrzutu bojowego plutonu USCMC na misję typu RECON. Postaram się opisać całokształt działań od momentu otrzymania rozkazu po ostateczne dokowanie na krążowniku.